Kobieta, która urodziła dziecko przed ukończeniem 18 roku życia ma, zgodnie z polskim prawem, ograniczoną zdolność do czynności prawnych, a zatem nie ma władzy rodzicielskiej wobec swego dziecka gdyż do tego potrzebna jest pełna zdolność do czynności prawnych. Konsekwencją tej sytuacji jest fakt, iż nastoletnia matka może opiekować się dzieckiem zaspokajając jego wszystkie bytowe potrzeby, ale formalnie dziecko musi mieć tzw. przedstawiciela ustawowego, który będzie podejmował ważne decyzje dot. dziecka.
Jeśli ojciec biologiczny dziecka jest pełnoletni i wykazał swe ojcostwo przez uznanie dziecka lub ustalił je sąd a jednocześnie nie jest pozbawiony władzy rodzicielskiej to on będzie wykonywał tę władzę wobec swego dziecka.
Jeśli jednak ojciec biologiczny nie wykazał swoich praw do dziecka albo zrobił to, ale sąd pozbawił go władzy rodzicielskiej zachodzi konieczność ustanowienia dla dziecka przedstawiciela ustawowego w postaci opiekuna prawnego. Opiekunami prawnymi zwykle zostają bliscy matki dziecka np. jej rodzice, rodzeństwo, ale może być to także obca osoba, która spełnia wymagania prawne i jej kandydatura zostanie zaakceptowana przez sąd rodzinny.
Postępowanie w sprawie ustanowienia opieki prawnej sąd wszczyna na wniosek lub z urzędu, gdy poweźmie informację, że zachodzi taka potrzeba. Opiekun prawny będzie mógł reprezentować potem dziecko w urzędach, sądach np. wystąpić w jego imieniu z pozwem o alimenty wobec ojca dziecka, którego ojcostwo zostało potwierdzone.
Matka uzyska władzę rodzicielską wobec swego dziecka z chwilą gdy stanie się pełnoletnia i dzieje się to z mocy prawa. Jednakże jeśli ukończy 16 rok życia i uzyska zgodę sądu rodzinnego na zawarcie małżeństwa to konsekwencją będzie uzyskanie przez nią pełnej zdolności do czynności prawnych, a więc i władzy rodzicielskiej wobec swego dziecka. W takim przypadku sąd zwolni wcześniej ustanowionego opiekuna z jego obowiązków.